Domingo en Lourido

Este domingo tiven que traballar, igual que os 54 días anteriores, e igual que os próximos 4 días porque despois ¡¡¡libro!!! sí, sí, libro... pero non dos encuadernados, que a cultura está moi ben pero o libro de librar apetéceme moito máis.
Xa vedes o que pasa cando se traballa moito tempo seguido, que a neurona comenza a patinar.
A pesares do temporal sempre hai algunha praia que vale para divertirse na auga

e mesmo para facer algún tubiño… ou tentalo, que ainda estou aprendendo. Como tiña bastante traballo pola mañán, non puiden parar máis que para tirar algunha foto

 

Ó mediodía baixou o traballo, e como estaba cerca de Muxía, acerqueime a praia de Lourido. Fixen duas fotos coa intención de unilas despois, calculando cando duas ondas pasaban polo mesmo punto e disparar a pulso tentando non variar o punto de toma. A fusión quedou con moito ruido, pero vale para amosar a praia.

Como entraba o mar do NO, e praia ten a mesma orientación, estaba espectacular, así que baixei ata as rochas cerca do campo de fútbol de Muxía e alí disfrutei do mar

Dábanme envexa as gaivotas, con sitio reservado en primeira fila

Eu tiña que mirar dende un pouco máis lonxe. As ondas levaban unha forza descomunal.

E cada onda rompía de diferente xeito

Impresionaba ver ó mar amorearse tra-las rochas

As veces a sensación era estar en medio de un bombardeo. O ár tremaba cando rompía a serie

Eiquí tamén se podía facer algún "tubiño"

E levar despois un bo centrifugado