jueves, 27 de mayo de 2010

Retrato

Non fixo falta viaxar ata Afganistán para conseguir este retrato, bastou con ir poñer unha semilla a casa do Zapateriro de Mintiráns, e preguntarlle se me permitía facerlle un retrato. Como me ocurre case sempre, contestoume encantado que sí.

 

 

O colmo da amabilidade foi cando gardei a cámara e preguntoume…

“E agora… ¿cánto lle debo?”

El é a Costa da Morte en estado puro.

8 comentarios:

  1. Qué fenómeno!!!! Mi sensación al leerlo fue que me siento afortunado de haber na-cido en ambiente rural y cre-cido en "provincias". Esa amabilidad es autenticidad pura, es cómo en esencia todos deberíamos ser.

    Sigo pensando (y escribiendo) que es inversamente proporcional a la mal llamada "calidad de vida" tal como la entiende la mayor parte de la sociedad (ya no digamos en las grandes urbes). El trabajo en el campo es sacrificado, sí, pero te permite disfrutar y compartir un entorno que se asemeja mucho a nuestros orígenes. No me veo haciendo lo mismo que ha hecho Antonio con el del 3ºIzqda. :-)

    Un abrazo,

    Martín
    PD El mérito de la excelente foto está compartida al 50% con el fotógrafo.

    ResponderEliminar
  2. Tú lo dices.
    Poder tener como oficina sitios como Nemiña vale mucho... pero cuando hace frío o llueve ya no pienso lo mismo.
    Por cierto, cuando vienes a los orígenes??? Espero que avises.

    ResponderEliminar
  3. jajaja que curioso xD
    a foto moi boa. atreverse a preguntar e afotar a alguén nesas circunstancias está xenial antonio.

    Eu teño unha foto dunha señora maior tamén moi arrugada pero collina sin qeu me vise. e non sabes o que lamento non ter disparado en raw xk agora coñezo un procesado que lle pode quedar chulo a este tipo de foto. se a tes en raw e tes curiosidade mándama a carpediemsempre@hotmail.com qeu che ensino como queda e como se fai.

    Unha aperta!

    ResponderEliminar
  4. son parvo, igual ese efecto xa o coñeces.. pero eu aprendino fai pouco. chámase efecto "dragan" dargan, ou algo así... non lembro

    ResponderEliminar
  5. Sí, coñezo o efecto dragan, mesmo o teño gardado como "acción" en Photoshop.
    Tes razón que lle queda moi chulo a este tipo de fotos. Dudei de si facelo ou acabar en pouco tempo... e gañou a vagancia.

    O mellor sempre é disparar en raw, ou en raw+jpg, porque senon pasa o que che pasou a ti, antes ou despois sempre acabas arrepentíndote en algunha foto. Polo menos a min pasoume pouco tempo despois de estrear a cámara.

    ResponderEliminar
  6. raw? raw.jpg? ignorantiño de min..... a foto di moitas cousas por si sola; sacrificio,traballo(e moito),as veces soedade,libertade... a esencia da Costa da Morte,moi parecida a dalguns sitios de interior que conoceras moi ben,non, Antonio,encontraslle parecido, aparte de que temos mar claro.Felipe.

    ResponderEliminar
  7. Tes razón Felipe, sobre todo sacrificio... ainda que él toma a vida con moito optimismo. Cada vez que vou a súa cuadra me di sempre algo poo estilo:
    "Pena que estés casado, que si no invitábache a tomar algo no clú de señoritas" ou me comenta as "bondades" dalgunha veciña. Está claro que a testosterona ainda lle funciona!!

    ResponderEliminar
  8. ja,ja,ja....espero que a min tamen me "funcione" cando cheje a sua edad,quitando coñas,optimismo galego 100%,Felipe

    ResponderEliminar

Escribe tu comentario