miércoles, 26 de diciembre de 2012

Negra Sombra

Un poema de Rosalía que siempre me gustó y que ya soy incapaz de leer sin hacerlo con la versión de Xoan Montes interpretada por Luz Casal y Carlos Núñez resonando en mi cabeza.

Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.

Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.

Si cantan, es ti que cantas,
si choran, es ti que choras,
i es o marmurio do río
i es a noite i es a aurora.

En todo estás e ti es todo,
pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.

Follas Novas (Rosalía de Castro)

Sombras 1

2 comentarios:

  1. Precioso poema y aún mejor la fotografía.

    ResponderEliminar
  2. Hola Soy Guisande. Yo es escuchar Negra Sombra y que ya todo me huela a cadáver... no lo puedo evitar, es una tristeza...

    ResponderEliminar

Escribe tu comentario